Jan Duytschaever
Mijn werk ontstaat daar waar natuur en technologie elkaar ontmoeten. Er komt een spanningsveld tussen lichamelijke en het geestelijke, tussen de ratio en de intuïtie. Mijn fascinatie voor handwerk verenig ik met mijn bewondering voor machines. Dit doe ik door zelf machine-achtige sculpturen uit te denken en deze vervolgens met vakmanschap te vervaardigen.
In mijn sculpturen hanteer ik een organisch, natuurlijke aanvoelende esthetiek. De hoofdvraag die mijn werk oproept; Wat is de impact van techniek op de verschillende maatschappelijke lagen en heeft deze impact een grens? Want, zo stel ik, door de enorme opmars van machines is de mens instrumentaal gaan denken. De mens is afhankelijk geworden.
Zouden we niet beter terug leren zijn i.p.v. van alles nodig te hebben? De gevolgen zijn moeilijk als niet onmogelijk in te schatten laat staan dat we ze nog kunnen beheersen. Waar zal dit in uitmonden?